Marktomstandigheden

“Wij leven in de grootste crisis tijdens de Tweede Wereldoorlog”, las ik vandaag in de krant. Dat plaatst die oorlog wat mij betreft in een merkwaardig perspectief. Want we hebben eten, drinken, energie, we bewegen gewoon rond, benzine is zo goedkoop dat ik overweeg een hamster-tank in de tuin te graven, de winkels zijn vol, de bezorgkoeriers rijden af en aan en o ja, voor ik vergeet: er is wifi! Het aantal door het bevoegd gezag opgelegde restricties valt best mee, en de weinige regels die er zijn gelden meer op basis van vrijwilligheid dan dat er iets met dwang wordt nageleefd (tegenwoordig aangeduid met het rare woord ‘handhaving’.) En ondertussen doen we massaal alsof Covid-19 is bedwongen en maken we ons op voor een (vlieg-)reisje naar het buitenland. Immers, vakantie is heilig. Een Dolle Dinsdag sfeertje als je het mij vraagt. Eigenlijk leven we op een ijsberg waarvan alleen het redelijk comfortabele topje zichtbaar is. Maar goed, laat me vooral je feestje niet verpesten. Ga naar die Tequila party!

Wat ik me ondertussen afvraag is wat er is gebeurd met al die goede voornemens waar je aan het begin van de crisis nog wel eens over hoorde of las. Weet je nog? Nu zouden we het allemaal anders aanpakken. Duurzamer, socialer, met oog voor natuur en milieu. Al die mooie plannen, de buitenkans der buitenkansen. ’t Is mij duidelijk dat zo’n renaissance er niet komt. Althans niet van de gebruikelijke instituties en ook niet van het bedrijfsleven. Geen harde reset, maar een halfzachte reboot. Iedereen deed een plas en ging weer door zoals het was. Of erger. Zo blijkt Albert Heijn, vertegenwoordiger van de enige branche die fors geplust heeft tijdens de afgelopen maanden, de prijzen van A-merken 4% te hebben verhoogd, “wegens marktomstandigheden”. Dat is een marketing-lulsmoes van hetzelfde kaliber als de te laat komende middelbare scholier die de conciërge bezweert dat de brug openstond.

Even werd ik er moedeloos van, tot ik realiseerde dat je best zelf wel wat kunt veranderen. Zo ben ik na het verhaal over de zogeheten “Arbeidsmigranten” in slachthuizen acuut gestopt met het eten van vlees. Een vorm van moderne slavernij, waarbij deze mensen ziek zwak en misselijk samengepropt worden in een kot, net zoals het vee dat ze overdag onder handen nemen. Verder heb ik een lijstje in de maak van bedrijven waar ik geen geld meer zal uitgeven, vooropgesteld dat ik dat nog heb. Op de shortlist staan in ieder geval SuitSupply, Facebook, Tesla (hahaha), maar er volgen er zeker meer.

Tot slot ga ik voortaan ‘vergeten’ om 4% van mijn boodschappen door de zelfscanner van AH te halen. De pakkans is minimaal en mocht het een keer misgaan dan haal ik mijn schouders op en wijs gewoon op marktomstandigheden.